Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2024
Ευλογημένη Μητέρα με πήγε στο Μεджуγκόριε για να επισκεφτώ ψυχές.
Μήνυμα της Παναγίας Βασίλισσας στην Valentina Papagna στο Σίδνεϊ, Αυστραλία στις 26 Οκτωβρίου 2023.
Το μήνυμα αυτό ελήφθη στις 26 Οκτωβρίου 2023 και δεν είχε δημοσιευτεί προηγουμένως.
Καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας, όπως συνήθως, είχα πολλές ταλαιπωρίες, αλλά δέχτηκα επίθεση και από δαίμονες—αυτό ήταν το τρομερό πράγμα. Η ταλαιπωρία ήταν τόσο έντονη που αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να αντέξω άλλο.
Ξαφνικά, κρατούσα τον μικρό Ιησού στην αγκαλιά μου. Οι δαίμονες ήταν παρόντες, προσπαθώντας να Τον αρπάξουν και να Τον σχίσουν. Προσπάθησα να προστατεύσω τον Κύριό μας, κρύβοντας Τον, και έτρεχα καθώς ο διάβολος με κυνηγούσε, πηγαίνοντας έτσι κι αλλιώς.
Τελικά, εμφανιζόμενη πίσω μου, η Ευλογημένη Μητέρα ήρθε με ένα όμορφο μακρύ φόρεμα μπορντό χρώματος.
“Τίσοβα!” είπα. (What a relief!)
Υπήρχαν τρεις δαίμονες—σκοτεινοί, άσχημοι άντρες, που με απειλούσαν. Λέγοντας, «Ήρθαμε να σε σταματήσουμε και να σε καταστρέψουμε. Δεν μπορείς να κάνεις όλα αυτά».
Ο άγγελος είπε, “Τρέξε! Τρέξε! Ας τρέξουμε! Πάμε γρήγορα μακριά!”
«Αλλά, πού είναι ο μικρός;» ρώτησα τον άγγελο.
"Μην ανησυχείς, η Ευλογημένη Μητέρα πήρε το μωρό", απάντησε Εκείνος.
Ο άγγελος κι εγώ τρέχαμε και τρέχαμε σε αυτόν τον δρόμο.
Ρώτησα τον άγγελο, «Πού τρέχουμε;»
“Στο Βιετνάμ!” απάντησε, "πάμε στο Βιετνάμ".
Αλλά δεν θυμάμαι να έφτασα στο Βιετνάμ, καθώς ξαφνικά βρέθηκα πίσω στην κρεβατοκάμαρά μου.
Μετά την επιστροφή στο δωμάτιό μου, λαχανιασμένη και με κοπιά από το τρέξιμο, παρατήρησα ένα φράχτη γύρω από τη τουαλέτα μου, μια μορφή προστασίας.
Σκεφτόμουν τι είχα μόλις βιώσει, «Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που με κυνηγούν;»
Κατάλαβα ότι οι δαίμονες μου επιτίθενται καθώς πρόκειται για μια πνευματική μάχη—περισσότεροι άνθρωποι διαβάζουν τα Μηνύματα που λαμβάνω από τον Ουρανό και έχω παρακολουθήσει περισσότερες ομάδες προσευχής. Θέλει να απαλλαγεί από τον Ιησού κι εμένα, δεν θέλει να εξαπλώσω το Άγιο Λόγο του Θεού στους ανθρώπους.
Συνέχισα να προσεύχομαι όταν στις πέντε και μισή το πρωί εμφανίστηκε η Ευλογημένη Μητέρα. Είπε, «Valentina, έλα μαζί μου. Υπάρχει κάτι που πρέπει να σου δείξω και να μοιραστώ».
Βρεθήκαμε σε ένα μέρος—δεν νομίζω ότι ήταν εδώ στη γη, αλλά θα ήταν στον Ουρανό.
Είπε, «Valentina, ξέρεις ότι μου υποσχέθηκες κάτι, αλλά δεν εκπλήρωσες την υπόσχεσή σου».
Σκεφτόμουν, ‘Πότε το υποσχέθηκα;’ Συνήθως προσεύχομαι τον Αγιασμό και εκπληρώνω τις καθημερινές μου προσευχές και προσφορές, αλλά μετά τον πρόσφατο θάνατο της αδελφής μου Άνγκελας, όλες οι προσευχές μου, για δύο εβδομάδες μετά το θάνατό της, διακόπηκαν.
Η Παναγία είπε, “Έλα να δεις.” Άνοιξε αυτό το ψηλό δοχείο. Καθώς κοίταζα μέσα, είδα ότι στον πάτο αυτού του δοχείου υπήρχε αρκετός σπόρος σιτηρών αναμεμειγμένος με άλλους σκούρους κόκκους. Δεν ήταν καθαρός.
Είπε, “Βλέπεις, δεν είναι καθαρό επειδή δεν κράτησες την υπόσχεσή σου σε εμένα.”
Ζήτησα συγγνώμη και είπα, «Λυπάμαι, Παναγία.» Ήμουν όρθιος/η και παρακολουθούσα τι μου έδειχνε η Παναγία. Ένοιωθα φρικτά. Ήταν σαν ένα μαχαίρι να με διαπερνούσε την καρδιά.
Αλλά σκεφτόμουν, ‘Αλλά ξέρουν πόσο υπέφερα χάνοντας την αδελφή μου;’ Όμως ο Ουρανός—βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από εμάς. Όλες οι καθημερινές προσευχές και προσφορές που θα έκανα, Παναγία, θα τις χρησιμοποιούσαν για πολλά διαφορετικά πράγματα. Δεν ήταν πολύ αναστατωμένη, αλλά μου υπενθύμισε απαλά την υπόσχεσή μου, και το συναίσθημα που είχα δεν ήταν καθόλου καλό.
Ήταν καθισμένη όταν μου έδειχνε αυτό, και μετά σηκώθηκε όρθια και είπε, “Ας πάμε.”
Χαμογελώντας, είπε, «Μάντεψε πού σε παίω τώρα; Σε παίγω στη Μεджуγκόριε!»
‘Ωχ, στη Μεджуγκόριε;’ Σκεφτόμουν μόνος/η μου με ενθουσιασμό.
Η Παναγία άκουσε τις σκέψεις μου και απάντησε, «Ναι, σε παίγω στη Μεджуγκόριε για να σου δείξω κάτι, και χρειάζομαι τη βοήθειά σου εμένα και του Υιού Μου.»
Ξαφνικά, βρεθήκαμε στη Μεджуγκόριε.
Είπε, «Δεν σε παίγω στην εκκλησία του Αγίου Ιακώβου, αλλά θα πάμε στις γύρω περιοχές στα περίχωρα της Μεджуγκόριε. Υπάρχουν εκεί άνθρωποι που χρειάζονται τη βοήθειά σου.»
Είδα διαφορετικές ομάδες ανθρώπων. Υπήρχαν ομάδες ανδρών και ομάδες γυναικών. Όπου κι όπου κοίταζα, μπορούσα να δω ανθρώπους εδώ και εκεί.
Αναγνώρισα επίσης τον πατέρα Σλάβκο Μπαρμπάριτς (απεβιώθη στις 24 Νοεμβρίου 2000). Έμοιαζε τόσο νέος και τόσο όμορφος. Φορούσε ένα μακρύ καφέ κάππιχο του Καπουτσίνου. Χαμογελούσε και μιλούσε σε μερικούς ανθρώπους σε μια ομάδα.
Είπα στην Παναγία, «Ωχ, ο πατέρας πέθανε, αλλά κοίτα τον είναι ζωντανός!»
Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι με τους οποίους μιλούσε. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν καθισμένοι σε μικρά στρογγυλά τραπέζια. Ο πατέρας μιλούσε σε αυτούς και χαμογελούσε, πηγαίνοντας από το ένα τραπέζι στο άλλο. Είμαι βέβαιος/η ότι, από τον Ουρανό, βοηθάει τους ανθρώπους στη Μεджуγκόριε. Ο πατέρας Σλάβκο δεν ήταν υπόγειο αλλά σε έναν ανοιχτό χώρο που έμοιαζε με κήπο.
Η Ευλογημένη Μητέρα κοίταξε την ομάδα και χαμογέλασε. Φαίνεται ότι βοηθάει ανθρώπους εκεί. Ήμασταν λίγα μέτρα μακριά του αλλά δεν πλησιάσαμε. Ο Πατήρ Σλάβκο γύρισε και μας είδε.
Η Ευλογημένη Μητέρα είπε, “Πρέπει να σου δείξω κάτι διαφορετικό.”
Ξαφνικά βρέθηκαμε να περπατάμε κάτω από γέφυρες και μετά μέσα από τούνελ, σαν υπόγειες σπηλιές με ανοίγματα εδώ κι εκεί που άφηναν λίγο φως. Ήταν πολύ ασυνήθιστο, και αυτές οι σπηλιές ήταν όλες γεμάτες χώμα.
Καθώς ταξιδεύαμε μέσα από αυτά τους αρκετά σκοτεινούς διαδρόμους, το φως που αντανακλούσε η Ευλογημένη Μητέρα έδειχνε πολλούς ανθρώπους περνούσαμε δίπλα. Κάποιοι πήγαιναν σε πομπή—θα μας κοιτούσαν και μετά, αμέσως, θα στρίβαν δεξιά και εξαφανίζονταν. Αυτό συνέβη αρκετές φορές.
Την ακολουθούσα, και όπου κι αν πηγαίναμε υπήρχαν ομάδες ανθρώπων—άνδρες και γυναίκες και νέοι άνθρωποι. Όλοι αυτοί ήταν Αγίες Ψυχές, και όλοι φαίνονταν να είναι υπόγεια. Ήταν πολύ ασυνήθιστο. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο πριν.
Θέλησα να ακολουθήσω μια ομάδα, αλλά στρίβουν γύρω από μια στροφή και εξαφανίστηκαν γρήγορα. Η Ευλογημένη Μητέρα είπε, “Όχι, όχι, μην τους ακολουθείς. Ήθελα απλώς να σου δείξω πόσοι είναι.”
Υπήρχαν διαφορετικά τούνελ αριστερά και δεξιά, αλλά πήγαμε πάντα προς τα δεξιά. Η Ευλογημένη Μητέρα τότε με άφησε να περπατήσω μπροστά της, και εγώ θα την ρωτούσα ερωτήσεις. Ανταμείψαμε μια ομάδα ανδρών καθισμένους σε ένα βραχώδες τοίχο.
Την ρώτησα, “Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και τι κάνουν;”
Απάντησε, “Είναι ιερείς—αλλά δεν έκαναν σωστά πράγματα.” Ένας συγκεκριμένος ιερέας κάπνιζε ένα τσιγάρο.
Είπα, "Ωχ, δεν ήξερα ότι οι ιερείς καπνίζουν." Αυτός ο ιερέας σηκώθηκε και είπε μερικά όχι πολύ ωραία λόγια.
Οι ψυχές μιλούσαν μεταξύ τους—γροντολογώντας για το να πρέπει να είναι εκεί, θέλοντας να βγουν έξω.
Η Ευλογημένη Μητέρα είπε, “Θυμήσου όλα όσα σου δείχνω—πρέπει να τις βοηθήσεις.”
"Δεν προσεύχονται στο Μεντούγκορζε για Αγίες Ψυχές;" ρώτησα.
“Κάποιοι άνθρωποι προσεύχονται, και κάποιοι άνθρωποι δεν σκέφτονται να προσευχηθούν,” απάντησε. Δεν ξέρω αν αυτές οι ψυχές ήταν ντόπιοι ή αυτοί που είχαν έρθει σε προσκυνήματα στο Μεντούγκορζε.
Η Ευλογημένη Μητέρα τότε θέλησε να μου δείξει κάτι άλλο. Ανταμείψαμε σκαλοπάτια φτιαγμένα από χώμα. Αυτά τα συγκεκριμένα σκαλιά οδηγούσαν στην κορυφή, όπου μπορούσα να δω ένα άνοιγμα. Ήταν πολύ απότομα και στενά. Νομίζω ότι αυτός είναι ο τρόπος εξόδου για τις ψυχές.
Η Παναγία είπε, “Εσύ πήγαινε μπροστά μου κι εγώ θα σε ακολουθήσω.”
Καθώς αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τις σκάλες, σε κάθε σκαλοπάτι υπήρχε ένα μικρό δοχείο με μια φέτα ψωμί μέσα και κάποια κόκκινα φρούτα πάνω στο ψωμί. Έκανα λίγα βήματα, κι όσο πιο ψηλά ανέβαινα τόσο στενότερα γίνονταν τα σκαλοπάτια, μέχρι που δυσκολευόμουν να πατήσω το πόδι μου στο σκαλί και να μην πατήσω πάνω στο ψωμί.
Εγώ είπα, “Παναγία, δεν μ’ αρέσει να πατάω πάνω στο ψωμί.”
Γέλασε κι είπε, “Δεν χρειάζεται να προχωρήσεις παρακάτω. Αυτό που ήθελα να σου δείξω—το έχουμε ολοκληρώσει τώρα. Έχοντας έρθει εδώ και με όλα όσα πέρασες, αυτό είναι ήδη ο ωραίος καρπός που έχεις παράξει, οι χάριτες που έχουν ήδη φτάσει στις Αγίες Ψυχές. Όλους αυτούς τους ανθρώπους που σου έδειξα πρέπει να τους προσφέρεις στον Υιό μου και να προσευχηθείς για αυτούς. Προσφέρετε αυτές τις ψυχές στην Θεία Λειτουργία, κι εσύ πρέπει να υποφέρεις γι’ αυτούς.”
Κάθε τετράγωνο δοχείο που έμοιαζε με αλουμίνιο είχε ψωμί με κόκκινα φρούτα πάνω. Αυτό αντιπροσωπεύει το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού.
Αυτές οι ψυχές είναι εδώ, σε αυτόν τον τόπο, για πολύ καιρό. Ο τόπος δεν είναι μακριά από το κέντρο της Μεντζουγκόριε, αλλά ένιωσα ότι πηγαίναμε προς το Όρος Κριζέβατς, κι ήμασταν κάτω απ’ το βουνό. Ένιωθα τόσο καλά που βρίσκομαι στην Μεντζουγκόριε. Δεν έχει σημασία ότι παρόλο που θα μου άρεσε να είχα πάει στην Εκκλησία, η Παναγία ήθελε να μου δείξει τον τόπο όπου είναι οι ψυχές. Βρισκόμενος με την Ευλογημένη Μητέρα μας, που μ’ οδηγούσε και μου εξηγούσε τα πράγματα, ήταν τόσο γαλήνιο κι όμορφο.